Częstość występowania zespołu Guillaina-Barrégo określana jest na około 1–2 przypadków na 100 000. Choroba może się rozwinąć w każdym wieku, choć najczęściej obserwowana jest u dzieci do 15 lat. Nieznacznie częściej występuje u mężczyzn. Zespół Guillaina-Barrégo ma podłoże autoimmunologiczne. Rozpoznania zespołu Aspergera u dzieci dokonuje się najczęściej w wieku 6–8 lat, gdy pojawiają się bardziej jednoznaczne symptomy niedopasowania w grupie czy odrzucenia przez rówieśników lub niechęci do nich oraz otoczenia. Do niepokojących objawów mogących świadczyć o występowaniu zespołu Aspergera u dzieci można zaliczyć: Jak ją zdiagnozować? Choroba Buergera (z łac. thrombangiitis obliterans), określana jest również mianem zakrzepowo-zarostowego zapalenia naczyń. Choroba prowadzi do zapalenia tętnic i żył (zarówno małych, jak i średnich) kończyn dolnych, zwłaszcza w obrębie małych tętniczek palców stopy, a także podudzia. Fast Money. Choroba Buergera - przyczyny i objawyPrzy chorobie Buergera małe i średnie tętnice ulegają stopniowemu zwężeniu lub całkowicie zarastają. To schorzenie układu krążenia daje objawy podobne do symptomów miażdżycy naczyń obwodowych. U pacjentów można zaobserwować zmiany zapalno-rozrostowe śródbłonka wewnętrznego naczyń oraz proces zapalno-zakrzepowy, który po jakimś czasie atakuje również naczynia to zwężenie światła naczyń krwionośnych, co zaburza prawidłowy przepływ krwi. Choroba Buergera częściej rozwija się w kończynach dolnych niż w kończynach dolnych i pozostałych grupie podwyższonego ryzyka znajdują się głównie mężczyźni w wieku 20-40 lat. Dotyczy to szczególnie osób nałogowo palących papierosy. Wyniki najnowszych analiz udowodniły, że tylko 5 proc. pacjentów u których zdiagnozowano chorobę, nigdy nie paliło papierosów. Podczas leczenia zakrzepowo-zarostowego zapalenia naczyń najważniejsze jest całkowite rzucenie palenia. Jak wynika ze statystyk, kobiety zdecydowanie rzadziej zapadają na chorobę paleniem papierosów do czynników ryzyka choroby Buergera można zaliczyć miażdżycę naczyń, chłodny klimat, stres i uwarunkowania genetyczne. Osoby cierpiące na to schorzenie skarżą się na ból, zasinienie i mrowienie najczęściej pojawiają się przy chodzeniu i ustępują podczas odpoczynku. Objawy są związane z wystawianiem Choroba Kawasaki co to jest?Choroba Kawasaki (nazywana wcześniej skórno-śluzówkowym zespołem węzłów chłonnych) ma charakter samoograniczający się i zazwyczaj ustępuje po około 12 dniach. Szybkie leczenie ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia poważnych problemów sercowo-naczyniowych. Większość dzieci w pełni wraca do zdrowia. U niektórych, może jednak dojść do poważnych powikłań kardiologicznych. Choroba Kawasaki jest najczęstszą przyczyną nabytej choroby serca u dzieci w krajach rozwiniętych. EpidemiologiaZachorowania na chorobę Kawasaki występują na całym świecie. Zapadalność różni się jednak znacznie w zależności od regionu i grupy etnicznej, największa występuje u dzieci pochodzenia azjatyckiego (75-85 proc. przypadków), zwłaszcza u występowania choroby w Japonii oceniana jest na 105/100 000 u dzieci poniżej 5. roku życia, natomiast w Wielkiej Brytanii 8,1/100 Polsce częstość występowania tej choroby jest nieznana. W krajach słabo rozwiniętych jest w dużej mierze nieznana, a dane mogą być niepełne. Choroba Kawasaki a odraZespół Kawasakiego jest szczególnie trudny do zdiagnozowania na obszarach, gdzie nadal powszechne są zachorowania na odrę, ponieważ objawy obu chorób mogą być podobne. W wielu krajach stwierdzono wzrost liczby dzieci z rozpoznaną chorobą Kawasaki na początku XXI jest jednak jasne, czy oznacza to faktyczny wzrost zapadalności, czy może wyższą rozpoznawalność tej choroby przez lekarzy lub większą tendencję do stwierdzania u dzieci z niepełnymi objawami klinicznymi choroby najczęściej obserwowano w styczniu, a najrzadziej w maju. Z danych amerykańskich wynika, że zachorowania najczęściej występują zimą i wczesną ryzyko zachorowania występuje w rodzinach, w których jedno dziecko zachorowało, u bliźniąt i u dzieci rodziców, którzy chorowali na chorobę zarówno wg danych japońskich, jak i amerykańskich wynosi około 0,17 proc. Zespół Kawasakiego nie jest zakaźny. Choroba Kawasaki przyczynyPrzyczyny choroby nadal nie zostały poznane. Przypuszcza się, że u osób genetycznie predysponowanych dochodzi do nieprawidłowej odpowiedzi układu immunologicznego na antygeny czynników zakaźnych (np. bakterii lub wirusów, ale też na czynniki środowiskowe).Powoduje to naciekanie ścian naczyń krwionośnych przez komórki zapalne układu odpornościowego, co może doprowadzić do martwicy ścian naczyń. Procesem chorobowym może być zajęta każda tkanka, układ lub narząd. Często w wywiadzie u pacjenta stwierdzano niedawno przebytą infekcję górnych dróg przyczyny: Znane są trzy czynniki, które zwiększają ryzyko zachorowania:wiek - dzieci poniżej 5. roku życia,płeć - chłopcy są bardziej narażeni (1,5-krotnie) na zachorowanie niż dziewczynki,pochodzenie etniczne - dzieci pochodzenia azjatyckiego lub mieszkające w Japonii czy Korei, częściej chorują na chorobę Kawasaki objawyPoczątek choroby jest nagły, pojawia się gorączka niejasnego pochodzenia trwająca co najmniej 5 dni, nieustępująca mimo podawania leków przeciwgorączkowych i chorobowe zwykle pojawiają się w trzech fazach: ostrej, podostrej i Faza ostraObjawy pierwszej fazy (zwykłe do 10. dnia) mogą obejmować:gorączkę, często powyżej 39°C, trwającą dłużej niż trzy dni; w niektórych rzadkich przypadkach gorączka może trwać od 3 do 4 tygodni;przekrwienie oczu (zapalenie spojówek), bez wydzieliny ropnej lub wysięku;wysypka (przypominająca odrę lub szkarlatynę) na tułowiu, kończynach i na narządach płciowych (okolica pieluszkowa);żywoczerwone zabarwienie błony śluzowej gardła i jamy ustnej;czerwone, suche, popękane usta i wyjątkowo czerwony (malinowy), spuchnięty język;jednostronne powiększone węzłów chłonnych szyi (co najmniej 1,5 cm);twardy obrzęk grzbietów rąk i stóp;czerwona, napięta, lśniąca skóra na dłoniach i podeszwach stóp;drażliwość; tej fazie może dojść do zapalenia mięśnia Faza podostraW drugiej fazie choroby (10. dzień do 6,5. tygodnia) może pojawić się:łuszczenie się skóry na dłoniach i stopach, szczególnie na czubkach palców rąk i stóp (około 2.–3. tygodnia),bóle stawów,biegunka,wymioty,ból 3. tygodnia zwykle rozwijają się tętniaki. W tej fazie jest najwyższe ryzyko nagłej Faza zdrowieniaW trzeciej fazie (6,5. do 9. tygodnia) choroby objawy powoli ustępują, chyba że pojawią się powikłania. Wszystkie laboratoryjnie badane parametry (nie są konieczne do ustalenia choroby ze względu na małą specyficzność, z wyjątkiem płytek krwi, których liczba po 7 dniu choroby osiąga wysokie stężenie), które uległy zmianom, powracają do normy. Może minąć nawet osiem tygodni, zanim dziecko wróci w pełni do objawy nie zawsze występują jednocześnie. U niektórych niemowląt rozwija się tylko kilka z nich. Mogą również występować inne niespecyficzne Kawasaki kiedy zgłosić się do lekarza?Należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza, jeśli dziecko ma gorączkę, która trwa dłużej niż 4-5 dni, zwłaszcza jeśli towarzyszą jej cztery lub więcej z następujących objawów:zaczerwienienie oczu,zmiany w jamie ustnej, bardzo czerwony (malinowy), spuchnięty język, czerwone, popękane usta,zaczerwienienie dłoni lub podeszew,łuszczenie się skóry,wysypka,obrzęk węzłów chłonnych (zwykle jednostronny).Dziecko z podejrzeniem choroby Kawasakiego powinno być jak najszybciej choroby KawasakiegoRozpoznanie choroby opiera się na obrazie klinicznym, wynikach badań laboratoryjnych i badania echokardiograficznego (ekg). Do podstawowych (klasycznych) kryteriów klinicznych należą:gorączka trwająca ponad 5 dni mimo stosowanego leczenia farmakologicznego;zmiany na dłoniach i stopach (zaczerwienienie i obrzęk oraz złuszczanie naskórka w drugiej fazie choroby);polimorficzna wysypka (tzn. przybierająca różne postaci: plamek, grudek, krostek i pęcherzyków);zapalenie spojówek;zmiany na wargach i błonach śluzowych jamy ustnej (zaczerwienienie, obrzęk i pęknięcia na wargach, malinowy język, zaczerwienienie błony śluzowej jamy ustnej);zwykle jednostronne powiększenie węzłów chłonnych szyjnych (co najmniej jeden powyżej 1,5 cm).Za pierwszy dzień choroby uznaje się pierwszy dzień obserwowano u 100 proc. chorych, zmiany w jamie ustnej u 96 proc.,zmiany na spojówkach u 86 proc.,zmiany skórne u 82 proc.,zmiany na stopach i dłoniach u 81 proc.,powiększenie węzłów chłonnych u 71 proc. chorych z zaleceniami American Heart Association (AHA) pełnoobjawową postać choroby rozpoznaje się wtedy, gdy gorączce towarzyszą 4 lub 5 podstawowych objawów klinicznych, po wykluczeniu innych chorób. Choroba Kawasaki leczenieLeczenie choroby Kawasaki w ciągu 10 dni od jej rozpoczęcia może znacznie zmniejszyć ryzyko powikłań - zmian w tętnicach, a także innych poważnych powikłań kardiologicznych stanowiących główną przyczynę zgonów. W leczeniu stosuje się przede wszystkim immunoglobuliny (białka uczestniczące w zwalczaniu stanu zapalnego) i kwas acetylosalicylowy. Powikłania choroby KawasakiegoNajpoważniejszymi powikłaniami choroby są zmiany w układzie sercowo-naczyniowym, takie jak: tętniaki tętnicy wieńcowej, obniżona kurczliwość mięśnia sercowego i niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca i niedrożność tętnic kardiologiczne obejmują naczyń krwionośnych, zwykle tętnic wieńcowych, które dostarczają krew do serca,tętniaki tętnicy wieńcowej,obniżona kurczliwość mięśnia sercowego i zaburzenia rytmu serca,zapalenie mięśnia sercowego,niedrożność tętnic z powikłań może uszkodzić serce dziecka. Zapalenie tętnic wieńcowych może prowadzić do osłabienia i wybrzuszenia ściany tętnicy (tętniak). U około 25 proc. dzieci z chorobą Kawasaki pojawiają się tętniaki tętnic wieńcowych. Tętniaki zwiększają ryzyko zakrzepów krwi, co może prowadzić do zawału serca lub powodować zagrażające życiu krwawienie wewnętrzne. U bardzo małego odsetka dzieci z problemami z tętnicą wieńcową choroba Kawasaki może spowodować śmierć, nawet podczas leczenia. Odległym powikłaniem choroby Kawasaki jest skłonność do wczesnego rozwoju miażdżycy. Zapalenie mięśnia sercowego obserwowane jest u około 50 proc. chorych, zapalenie osierdzia u 30 proc., zapalenie wsierdzia u 1 proc. (zmiany dotyczą głównie zastawki dwudzielnej i aortalnej). U około 7 proc. chorych występują objawy niewydolności Kawasaki jest główną przyczyną nabytej choroby serca u dzieci. Jednak przy skutecznym leczeniu tylko nieliczne dzieci mają trwałe uszkodzenia. RokowaniaWczesne rozpoznanie choroby i wdrożone leczenie wiąże się z niskim prawdopodobieństwem długotrwałych problemów z sercem. U dzieci, u których nie doszło do zajęcia naczyń wieńcowych, możliwe jest całkowite choroby występuje w 3–5 proc. przypadków. Jeśli u dziecka wystąpiły powikłania sercowe w wyniku choroby Kawasaki, jest ono narażone na zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych w starszym wieku, dlatego niezbędne są regularne badania kontrolne oceniające stan pacjenta. Koronawirus COVID-19 a choroba KawasakiW niektórych przypadkach hospitalizowanych dzieci zauważono objawy podobne do choroby Kawasaki, część z tych dzieci uzyskała wynik pozytywny testu w kierunku COVID-19. Związek obu chorób jest przedmiotem aktualnych SARS-CoV-2, wywołujący COVID-19, jest czynnikiem powodującym nadmierną reakcję układu odpornościowego. Możliwe więc, że uruchamia reakcje zapalne podobne do choroby Kawasaki u niewielkiej liczby dotąd ani Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), ani Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) nie zweryfikowały związku między chorobą Kawasaki a koronawirusem Kowalczyk, Choroba Kawasaki jako przyczyna przewlekłej gorączki, Pediatria po Dyplomie, Październik 2013 Kardiologii, Instytut „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie Choroba Buergera to schorzenie, które najczęściej dotyka mężczyzn między 30. a 40. rokiem życia. Powoduje zapalenie tętnic, bóle kończyn oraz problemy z Buergera – czym jest?Choroba Buergera jest zakrzepowo-zarostowym zapaleniem żył i tętnic. Rozpoczyna się w małych tętnicach kończyn górnych oraz dolnych. Tam dochodzi do nadmiernego liczebnego wzrostu komórek śródbłonka oraz pojawienia się nacieków limfocytarnych. Następnie wytwarza się skrzeplina, która zamyka światło naczynia, a ostatecznie, w przewlekłej fazie choroby, ma miejsce zwłóknienie ściany naczynia i jego zwężenie. W chorobie Buregera może dojść nawet do całkowitego zamknięcia światła naczynia na pewnych odcinkach, co powoduje zwłóknienie okolicznych nerwów oraz się, że na chorobę Buergera najczęściej chorują młodzi mężczyźni, którzy palą tytoń. Używka ta powoduje bowiem znaczne zwężanie się naczyń krwionośnych. Niektórzy specjaliści za przyczynę tej choroby uważają również wadliwe geny oraz niewłaściwe mechanizmy układu Buergera – objawyNajbardziej charakterystycznym objawem choroby Buergera jest chromanie przestankowe. Jest ono następstwem zwężenia się naczyń krwionośnych na pewnych odcinkach tętnic, co prowadzi do gorszego ukrwienia kończyn w określonych miejscach i pogorszony dopływ tlenu. Niedotlenienie oraz niedokrwienie tkanek sprawia, że chory odczuwa mocny ból oraz kurcz mięśni, który uniemożliwia mu naturalne i płynne poruszanie się. Chromanie można rozpoznać po charakterystycznym chodzie z przystankami – chory podczas poruszania się musi robić przerwy, aby odpocząć i odczekać, kiedy ból kończyn dolnych lub górnych w chorobie Burgera objawia się sinieniem palców rąk lub nóg oraz obrzękiem palców o sinoczerwonym zabarwieniu (podobnie jak w zespole Raynauda palce przypominają wałeczki). Do tego dochodzi uczucie drętwienia stóp lub rąk, jak również odczuwanie w nich ciągłego zimna. Jeżeli chory nie przestaje palić tytoniu, dochodzi do kolejnych następstw choroby, czyli bólów spoczynkowych oraz zmian Buergera – diagnostykaDiagnostyka choroby Burgera zaczyna się od przeprowadzenia wywiadu. Lekarz zbiera w nim informacje o rodzaju odczuwanego bólu, wieku pacjenta, epizodach chromania przestankowego itd. W badaniu przedmiotowym sprawdza z kolei czy występują ślady owrzodzeń, sine zabarwienie palców stóp lub rąk, palpacyjnie wyczuwa tętno w tętnicach pacjent musi wykonać szczegółowe badania laboratoryjne, takie jak:parametry wydolności nerek,profil lipidowy,ocenę zaburzeń krzepnięcia,przeciwciała przeciwkolagenowe,przeciwciała toczniowe,przeciwciała antykardiolipinowe,badania w kierunku badaniami laboratoryjnymi zleca się również wykonanie USG, badania radiologicznego oraz badania izotopowego. Wszystkie one mają pomóc odróżnić chorobę Burgera i związane z nią objawy od innych chorób takich jak np.: cukrzyca, miażdżyca zarostowa tętnic kończyn, twardzina układowa, choroba Raynauda, toczeń rumieniowaty, zespół antyfosfolipidowy, mikrozatorowość Buergera – leczenieGłównym celem leczenia choroby Buergera jest poprawa ukrwienia tkanek, wyeliminowanie bólu, usunięcie martwiczych zmian, a w ostateczności amputacja kończyny. Aby leczenie mogło mieć szansę na powodzenie, konieczne jest odstawienie tytoniu (dzięki temu odsetek amputacji można zmniejszyć z 40 do 5 %).W celu poprawy ukrwienia tkanek, stosuje się prostaglandyny, które powodują rozkurcz tętniczek oraz zwieraczy przedwłośniczkowych, hamujących sklejanie się płytek krwi. Do tego podawane są leki takie amlodypina czy nitrendypina (antagoniści wapnia), które doprowadzają do rozkurczu naczyń krwionośnych. W leczeniu farmakologicznym stosowane są też leki przeciwzakrzepowe oraz leczenia obejmuje również włączenie kontrolowanej aktywności fizycznej, która ma na celu poprawę ogólnego krążenia krwi. Ćwicząc, należy zadbać o odpowiednie wygodne ortopedyczne obuwie oraz ochraniacze na Powyższy artykuł nie stanowi porady lekarskiej. Jeśli masz problemy ze zdrowiem, skonsultuj się z lekarzem.

choroba buergera u dzieci